Afrika'dan Güney Amerika'ya uzanan bir alanda, Dünya'nın manyetik alanı yavaş yavaş zayıflıyor. Bu garip bir olay, jeofizikçiler şaşkına döndü. Bu Dünya'nın etrafında dönen uydularda teknik sorunlara neden oluyor. Bilim insanları, 'Güney Atlantik Anomalisi' olarak bilinen bu alandaki anlayışımızı geliştirmek için ESA'nın Swarm takımyıldızındaki verileri kullanıyor.
Dünya'nın manyetik alanı gezegenimizdeki yaşam için hayati öneme sahiptir. Bizi kozmik radyasyondan ve güneşten gelen yüklü parçacıklardan koruyan karmaşık ve dinamik bir güçtür. Manyetik alan büyük ölçüde, ayaklarımızın altında 3000 km civarında dış çekirdeği oluşturan aşırı ısıtılmış, dönen sıvı demirden oluşan bir okyanus tarafından üretilir. Bir bisiklet dinamosunda eğirme iletkeni olarak hareket ederek, sürekli değişen elektromanyetik alanımızı oluşturan elektrik akımları yaratır.
Bu alan statik olmaktan uzaktır ve hem güç hem de yön açısından değişkendir. Örneğin, son çalışmalar kuzey manyetik kutbunun konumunun hızla değiştiğini göstermiştir.
Son 200 yılda, manyetik alan küresel ortalama gücünün yaklaşık% 9'unu kaybetmiştir. Afrika ve Güney Amerika arasında manyetik yoğunluğun azaldığı geniş bir bölge gelişmiştir ve Güney Atlantik Anomalisi olarak bilinir.
1970'den 2020'ye kadar, bu alandaki minimum alan gücü yaklaşık 24.000 nanotikten 22.000'e düşerken, aynı zamanda anomali alanı yılda yaklaşık 20 km hızla büyümüş ve batıya doğru hareket etmiştir. Son beş yıl içinde, Afrika'nın güneybatısında ikinci bir minimum yoğunluk merkezi ortaya çıktı; bu da Güney Atlantik Anomalisinin iki ayrı hücreye ayrılabileceğini gösteriyor.
Dünya'nın manyetik alanı genellikle gezegenin merkezinde, dönme eksenine yaklaşık 11° eğimli güçlü bir dipolar çubuk mıknatısı olarak görselleştirilir. Bununla birlikte, Güney Atlantik anomalisinin büyümesi, alanın oluşturulmasında yer alan süreçlerin çok daha karmaşık olduğunu göstermektedir. Basit dipolar modeller, ikinci minimumun son gelişimini hesaba katamaz.
Swarm Veri, İnovasyon ve Bilim topluluğundan (DISC) bilim insanları, bu anomaliyi daha iyi anlamak için ESA'nın Swarm uydu takımyıldızındaki verileri kullanıyorlar . Swarm uyduları, Dünya'nın manyetik alanını oluşturan farklı manyetik sinyalleri tanımlamak ve tam olarak ölçmek için tasarlanmıştır.
Alman Yerbilimleri araştırma Merkezi'nden Jürgen Matzka, " Güney Atlantik anomalisinin yeni, Doğu minimumu son on yılda ortaya çıktı ve son yıllarda hızla gelişiyor. Güney Atlantik anomalisinin gelişimini araştırmak için Swarm uyduları yörüngede olduğu için çok şanslıyız. Şimdi zorluk, bu değişiklikleri yönlendiren Dünya'nın çekirdeğindeki süreçleri anlamaktır.
Yüzey düzeyinde, Güney Atlantik Anomalisi alarm için bir neden göstermez. Bununla birlikte, bölgede uçan uydular ve diğer uzay araçlarının, manyetik alan bu bölgede zayıf olduğu için teknik arızalar yaşama olasılığı daha yüksektir, bu nedenle yüklü parçacıklar düşük Dünya yörüngesindeki uyduların yüksekliklerine nüfuz edebilir.
Güney Atlantik Anomali'nin kökeni henüz çözülmedi. Bununla birlikte, bir şey kesindir: Swarm'ın manyetik alan gözlemleri, Dünya'nın iç kısmının neredeyse anlaşılmayan süreçleri hakkında heyecan verici yeni bilgiler sunmaktadır.
Önceki Yazı
Sonraki Yazı