Soyu tükenmiş insan atalarının ve kuzenlerinin tasvirleri genellikle bilimden çok sanattır. Örneğin, 1924'te Güney Afrika'da keşfedilen 2,8 milyon yıllık bir Australopithecus africanus kafatası olan Taung çocuğunun iki rekonstrüksiyonunu ele alalım. Bir heykeltıraşın sezgisi kullanılarak yapılan bir versiyon daha aplike görünüyor. Bir bilim insanıyla birlikte çalışırken yapılan ikinci bir versiyon daha insani görünüyor.
Şimdi, düello görüntülerini üreten araştırmacılar, yalnızca fosilleşmiş kemikten bilinen türlerin daha doğru ve tekrarlanabilir portrelerini verebilecek standartlar getirerek bu öznelliğin bir kısmını ortadan kaldırmaya çalışıyorlar. Ekip, 26 Şubat'ta Frontiers in Ecology and Evolution'da yayınlanan bir raporda, antik hominidlerin yüz rekonstrüksiyonlarındaki bazı kusurlara ve yanıltıcı portrelerin sahip olabileceği sosyal ve etik sonuçlara dikkat çekiyor.
Washington, DC'deki Howard Üniversitesi'nde biyolojik antropolog olan Rui Diogo, tasvirleri doğru anlamak önemli diyor Müzeye gidenler sanatçıların Neandertal veya soyu tükenmiş hominid yorumlarını gördüklerinde, ziyaretçiler genellikle işe ne kadar önyargının girdiğini anlamıyorlar. "Bunun gerçek olduğunu düşünüyorlar" diyor. Ve bu, insanların görüşlerini çarpıtabilir ve günümüz insanlarının mevcut önyargılarını güçlendirebilir.
Örneğin, Washington DC'deki Smithsonian Ulusal Doğa Tarihi Müzesi'nde soyu tükenmiş çok sayıda hominidin rekonstrüksiyonu, türler gittikçe iki ayaklı hale geldikçe cildin renginin daha açık ve daha beyaz hale geldiğini gösteriyor. Diogo, "Ancak cildin daha beyaz olduğunu söyleyen sıfır kanıt var" diyor. Böyle bir tasvir, daha açık tenli insanların daha gelişmiş olduğu yanlış izlenimini verebilir.
Avustralya'daki Adelaide Üniversitesi'nde anatomik bilimci ve fiziksel antropolog olan Diogo'nun ortak yazarı Ryan Campbell, sanatçıların tasvirlerinin insan evrimi ve nesli tükenmiş türlerin zekası ve davranışları hakkında yanlış görüşler de verebileceğini söylüyor. Örneğin, Neandertaller genellikle keçeleşmiş, kirli saçlara sahip olarak tasvir edilir. "Sanki atalarımızı aptalmış ve hijyeni yokmuş gibi göstermeye yönelik bir önyargı var" diyor.
Araştırmacılar, bilim insanları ve sanatçılar genellikle yeniden yapılandırmalar üretmek için birlikte çalışıyorlar, ancak yaptıkları seçimlerin bilimden çok düşünceler tarafından yönlendirilebileceğini iddia ediyor.
Diogo ve meslektaşları, büyük maymunlardaki ve diğer insan olmayan primatlardaki kasları inceleyerek, bilim insanlarının fosillerden yüzleri yeniden oluşturmak için kullanabilecekleri referans veritabanları oluşturdular. O zaman bile, bir heykeltıraş ister şempanze ister insan kaslarını başlangıç noktası olarak seçsin, çok farklı sonuçlar doğurabilir.
Diogo, "Geçmişteki rekonstrüksiyonların çoğunun bilimsel bir temeli yoktu" diyor. "Amacımız, insan evrimine daha doğru bir bakış açısı sağlamak için yöntemleri değiştirmek ve önyargıları değiştirmektir".
Önceki Yazı
Sonraki Yazı